Vize Mutlu Son

Vize Mutlu Son Sardes’teki kazıyı Amerikalılar yapıyordu ve o hafta önemli bazı arkeologların bölgede olduğunu öğrenince Mine ve yayınevi acil edip o ekibi yakalamaya karar verdiler. Bir iki gün içinde yola çıkacaktı Mine, sadece gerekli ayarlamaları yapmaları için yayınevinden haber bekleyecekti. Buruk bir lukle ayrıldı görüşmeden. Bunu Fuat’la kutlamayı isterdi. Fakat şimdi bu iş Fuat’la aralarındaki çekime direnmek için kendine tutunacak bir kuvvet veriyordu. Iş yerine gittiğinde bu haberi ilk Özgür’le paylaştı.

“Bak, ilk sana söylüyorum. Dün gelen teklifi kabul ettim. İş çok iyi. Her konuda mutabık kaldık. Hatta yarın veya öbür gün yola çıkacağım.” “Yaa, çok sevindim senin adına. İlk bana söylemen de şu demek oluyor ki gururumu okşadı. Birazcık şaşırdım da.” “niçin şaşırıyorsun? En baştan beri bana inanan ve beni destekleyen sendin.” “Anlaşıldı, seninkiyle takışmışsınız biraz.” Bunu söyleyince yüzü asıldı, hatta gözleri dolar şeklinde oluyordu ki yüzünü çevirdi. Bir nefes aldıktan sonrasında, “biraz öyle oldu fakat mesele sadece bu iş ile ilgili değil. Her neyse boş ver.”

Vize Mutlu Son

Vize Mutlu Son “Ne zaman istersen benle mevzuşabilirsin.” “Teşekkür ederim canım. Uzun hikâye bu, şimdi hiç bahsetmeyeyim. Fakat canım sıkılıyor cidden. Her neyse buralardan biraz uzaklaşmak iyi gelecek. ” “Önce nereye gideceğin belli mi?” “Birkaç olasılık var. Salihli Sardes’te Amerikalıların yürüttüğü kazıda bazı özel misafirler varmış bu hafta. O yüzden ilk oradan başlayacağım şeklinde görünüyor.” “Ne kadar kalacaksın belli mi?” “Gidip gelebilirim. Bir ihtimal de İzmir, kuzey Ege tarafından dönebilirim yahut Milas tarafına güneye inerim. Bodrum’a gitmek için bahane arıyordum.” Bunu söylerken gözlerinin içi gülmüştü Mine’nin.

“Bak nasıl da heyecanlandın, gözlerin parladı.” “Ben bazı yerlere bir aşk duyuyorum, ondandır. Bodrum da benim için çok özeldir. Güzel anılarım ve arkadaşlarım var. Aklıma gelmişken birini aramalıyım şimdi.” “Tamam, prenses. İstersen çıkışta bir şeyler yiyelim, mevzuşuruz birazcık.” “Olabilir fakat fazla vakit ayıramam. Hazırlık yapmam gerekebilir.” Özgür’ün yanından ayrıldıktan sonrasında bir heyecanla İskender’e telefon açtı. “selam, ancak arayabildim kusura bakma.” “Ne demek canım.”