Vize Mutlu Son

Vize Mutlu Son Kitap oldukça yumuşak bir üsluba haiz olsa da Curll davasından sonra yayıncının hiç şansı kalmamıştı. Griffiths adını kitaptan çıkarırken Cleland bir tek “yüksek mevkii sahibi kimse” olarak tanıtıldı. Fakat hiçbir numara yetkilileri kandırmaya yetmedi. 1749’da yazar, matbaacı ve yayıncının yakalanması için bir karar çıkarıldı. Cleland’da Curll’ün cesaretinden yaratı yoktu. Mahkemede Fanny Hill’i yazdığına pişman bulunduğunu ve bunu bir tek yoksulluktan kurtulmak için meydana getirdiğinı söylemiş oldu. Uğradığı aşağılamanın aslına bakarsanız yeterince incitici bulunduğunu savundu.

“Savunmaya tenezzül etmediği ve gömülüp unutulmasını tüm kalbiyle istediği bir kitabın yazarı olmaktan nedamet duyduğunu” söyledi. Cleland’ın kendini aşağılaması işe yaradı ve pornografi yazmayı bırakması halinde yüz poundluk senelik gelire bağlandı. Griffiths’in ufak yatırımıyla yaklaşık on bin pound kazanmıştı. Bu noktadan itibaren Fanny Hill’in sansürsüz versiyonları el altından çoğaltılıp satıldı. Birçok kısaltılmış versiyonu hazırlandı, tercüme edildi, resimlendirildi ve toplatıldı. Şimdiye kadar aslabir pornografik yapıt bu kadar popüler olmamıştı.

Vize Mutlu Son

Vize Mutlu Son Amerikan İçsavaşı sırasında askerlerin ve züppelerin gözde kitabı, kışla odalarının vazgeçilmez unsuru ve hatta uluslararası saygınlıkın bir göstergesi haline gelmişti: Wellington’ın müstakbel dükü, Hindistan’a yaptığı uzun seyahat sırasında hem gemideki zevkusefası için aynı zamanda hediyelik olarak söz konusu kitaptan yanına sekiz nüsha aldı. 1819-20’de iki gezici kitapçı romanı Massachusetts çiftçilerine satmaya çalışmaktan para ve hapis cezasına çarptırılınca Fanny Hill ABD’deki ilk müstehcen yapıt satma davalarının konusu oldu. 1966’da ABD Yüksek Mahkemesi kitabın satılıp satılmaması konusunda büyük bir fikir ayrılığına düştü.

Çok daha açık saçık materyallerin müstehcenlik suçlamasından kurtulmasının üzerinden uzun süre geçmiş olmasına rağmen Fanny Hill dokuz yargıçtan üçünün hazmedemeyeceği kadar muzırdı. Muhalif görüşteki yargıç Tom. C. Clark, “Utangaç olarak tanınmasam da bu kitap bana bile aşırı geldi, ” diyordu. Clark’ın endişelerine karşın çoğunluk kitabın toplumsal kıymeti nedeniyle yasaklanamayacağına karar verdi. Fanny Hill sonucundan sonrasında artık bir kitap gariplik kabilinden de olsa bir nebze “toplumsal değer” taşıyorsa Birinci Ek Madde’nin koruması altına girebiliyordu. Mahkemenin Fanny Hill kararı giderek daha çok tartışılır oldu, çünkü kitap yazınsal sayılamayacak kadar sıradan bir dille yazılmıştı.